Sinds de operatie in 2017 heb ik nog regelmatig controles. Na zo’n operatie hoort dit een keer per jaar plaats te vinden, maar ik bleef al hangen op een keer per drie maanden.
Begin dit jaar, januari-februari, werd al geconstateerd dat de dichtheid van een verder ongedefinieerde knobbel, of tumor, groeit (waarop ik weer de molen in mocht), nu blijkt deze ook in grootte te groeien.
Dat maakt alles anders. Alleen in massa groeien geeft slechts aanleiding dit in de gaten te houden, nu er bij de tumor groei in grootte is, wordt er ingegrepen.
Als voor het geluk geboren, de groei van de tumor bevindt zich nog in een pril stadium. Momenteel is er goede hoop dat slechts bestralen afdoende is om de tumor te verwijderen, er nog geen uitzaaiingen zijn ontwikkeld. Vandaag PET-scan, deze week nog paar onderzoeken, waarop volgende week woensdag m’n arts in overleg met andere artsen treedt, en mij de uitkomst de vrijdag daaropvolgend overlegt.
Waarschijnlijk wordt er dan tot bestralen besloten. Is wel te hopen, want wederom een operatie is niet aan te bevelen.
Precieze status is momenteel dus nog onbekend, maar vermoedelijk staat het, binnen de context, er goed voor. Binnen de context, dus.
Update 8-12-2019: het blijkt wederom een kwaadaardige tumor. Deze zal, op korte termijn, bestraald worden in het Van Leeuwenhoek waarmee’ie, als het goed is, wordt verwijderd. Er zijn geen uitzaaiingen, als wel dan was alles anders geweest. Maar verder valt er niets waar te nemen. De dokter denkt dat de kans op herstel zeer groot is. Als voor het geluk geboren, dus.
Tegelijk is een andere aandoening gebleken, die overal los van staat. Dit, terwijl ik er niet al te veel over klaagde omdat ik dacht dat de, laat ik zeggen, last ervan inherent was aan al hetgeen zich heeft voorgedaan. Ik geloof dat ik nadrukkelijker had moeten klagen.
Al met al, uitzicht is positief. Zowel de kwaadaardige tumor als de andere aandoening waarvan ik de naam kwijt ben, kan waarschijnlijk worden behandeld. Als voor het geluk geboren dus.
Daarentegen, toen ik begin 2017 de eerste keer het Van Leeuwenhoek binnenstapte, bedacht ik me al dat de kans groot is dat dit niet eenmalig is. Kanker komt altijd terug. Erover speculeren is zinloos, ook niet-onderbouwd. Uitzicht is posititief, maar dan wel als enkelvoudig feit. Binnen de context.
Maar ook, operatief ingrijpen is niet aan te bevelen, maar bestralen beperkt zich tot de tumor zelf. Een operatie haalt een groter deel weg waarmee de kiemen van de uitzaaiingen ook weggenomen worden. Om die reden is vorige keer tot een operatie besloten, om het deel om de tumor heen ook te verwijderen wegens het kwaadaardige. Alleen bestralen maakt dus dat er uitzaaiingen die nu nog onzichtbaar zijn, kunnen blijven zitten. Maar wederom operatief ingrijpen is, kortweg, te zware ingreep binnen mijn context.
Verder, in deze situatie word je elke keer overladen met informatie, het is een bekend verschijnsel dat dit voor een persoon te veel is om allemaal bij te houden. Ik luister zeer geconcentreerd, probeer alles op te slaan, maar beperk mij tot de hoofdlijnen, en doe feitelijk gewoon wat de dokter zegt. Zo moet ik zelf elke keer toestemming geven, akkoord gaan, maar om nu te zeggen dat ik het beter weet dan de artsen, of een alternatief weet, niet echt. Ik ben slechts dankbaar dat mij deze behandeling toekomt, en geef dat expliciet te kennen, ook jegens al die artsen en behandelaars die ik niet tref maar voor mij op de achtergrond hiermee bezig zijn.