Dualisme ontbreekt, om met de deur in huis te vallen. De leiders van de coalitiepartijen in de gemeenteraad zijn passief tav hun college, en praten recht wat krom is. Of zwijgen sowieso. Die passiviteit van de fractievoorzitters van de coalitiepartijen is het meest in het oog springend, wat betreft gemeenteraad Amsterdam 2019.

Het politiek jaar 2019 is overheerst door erg veel beeldvorming en ruis, waarbij de inhoud veelal ontbrak, in nevelen gehuld of vervormd werd. Of anders werd die inhoud gelaten voor wat het is, passief.

De coalitie in de gemeenteraad zit erbij en kijkt ernaar, is in dezen passief. De oppositie is juist actief, maar met de fractievoorzitters van de coalitiepartijen die ongeacht alles slechts het college in bescherming nemen, kan de oppositie niet doorbijten.

Dualisme ontbreekt, de fractievoorzitters van de coalitie praten recht wat krom is of zijn anders passief. Dat kenmerkt gemeenteraad Amsterdam 2019.

Tegelijk, Amsterdam is als een olietanker die gestaag doorvaart. De stad ligt er geweldig bij, biedt velen grote kansen. Maar er is ook veel ongelijkheid. De coalitie van GroenLinks, D66, PvdA en SP heeft die ongelijkheid centraal gesteld om dit tegen te gaan, zo ook burgemeester Halsema. Hieromtrent is veel beleid, eventueel in voorbereiding. Veel raadsleden verzetten in dezen bergen werk, wat veelal op de achtergrond gebeurt. Die tanker genaamd Amsterdam vaart door maar de raadsleden zetten alle zeilen bij om de ongelijkheid tegen te gaan, in samenwerking met het college van B&W. Ook dat is kenmerkend voor gemeenteraad Amsterdam 2019.