‘Appearances are everything, politics and deception are built on it’
De politiek van het narratief is te Amsterdam de basis van hetgeen als beleid wordt gebracht door het college van B&W en de coalitie. Er wordt een verhaallijn van het onderwerp gecreëerd waarlangs alle communicatie erover gaat. Media nemen deze verhaallijn over, brengen dit het grote publiek aan de man alsof dat beleid er werkelijk is waarna iedereen zich een mening erover vormt.
Helaas is dit narratief immer een valse waarheid, parallel aan de werkelijkheid, en bestaat dat vermeende beleid in werkelijkheid eerder niet dan wel. Een bekend voorbeeld is het zogenaamde klimaatbeleid. De gemeente communiceert de hele maatschappij te verduurzamen, in werkelijkheid zijn er geen bevoegdheden en budgetten. Waar wel bevoegdheden met bijgaande budgetten zijn, dat betreft hetgeen op de balans staat zoals gemeentelijk vastgoed, is deze verduurzaming immer nagelaten. Er is dan ook nooit een gram CO2-reductie overlegd.
Ander bekend onderwerp is de autoluwe stad. Er wordt gecommuniceerd als ware de hele stad autoluw wordt gemaakt, in werkelijkheid is doorstroming van verkeer het doel. Er is nooit één auto geweerd terwijl dit de basis is van autoluw, zelfs op de grachtengordel is in het kader van autoluw nooit één parkeerplek verwijderd. Toch reikt burgemeester Halsema haar partijgenoot Ernsting een koninklijke onderscheiding uit ‘wegens het autoluw maken van de stad Amsterdam’. Autoluw Amsterdam bestaat niet, auto’s staan en rijden letterlijk op elke plek in de stad. De politiek van het (valse) narratief.
Ook ‘de Masterplannen van burgemeester Halsema’ kennen grote bekendheid. Media berichtten erover alsof er concreet beleid was van een concrete organisatie. De realiteit was dat er nooit meer bestond dan een brief van burgemeester Halsema waarin zij zichzelf aan het hoofd plaatste van de politieke portefeuilles van de wethouders. De politiek van het (valse) narratief.
Standaard worden de hoofdstedelijke financiën gebracht alsof er enorme tekorten zijn wat dan aan ‘het rechtse kabinet’ wordt geweten. De werkelijkheid is dat de gemeente Amsterdam de miljardair is onder de Nederlandse gemeenten met zeer hoge inkomsten en enorm vermogen. Het tekort dat van de daken wordt geschreeuwd, bestaat in werkelijkheid niet.
Zo valt elk onderwerp uiteen te zetten, de parallelle waarheid versus de werkelijkheid: de politiek van het narratief. Terwijl volksstammen aan communicatiemensen, tekstschrijvers, drukkerijen, fotografen, adviseurs, externe inhuur etc veel geld verdienen aan een vals narratief, bestaat het onderhavige beleid in werkelijkheid niet eens. Dit houdt men rustig decennia vol tegen enorme kosten zoals met klimaat en autoluw wat al die tijd wordt voorgehouden. Hier herken je dat die politiek van het narratief ook een ander doel dient, het is namelijk wel een enorme baantjesmachine voor het eigen volk.
‘Appearances are everything, politics and deception are built on it’