Al jaren wordt de Amsterdamse politiek de schuldpositie van de gemeente voor de voeten geworpen, refererend aan ‘linkse geldsmijterij’. Pas nu begrijp ik dat velen denken dat de gemeente Amsterdam er financieel slecht voor staat met de miljardenschuld. Dat er grote gaten in de begroting zitten en er daarom miljarden moeten worden geleend.
Hier is geen sprake van. Alhoewel logisch gedacht, wordt er geen geld geleend om gaten in de begroting te dichten. Een gemeente mag namelijk bijna geen begrotingstekorten hebben. Gemeentewet artikel 189 stelt dat de begroting ‘structureel en reëel in evenwicht’ moet zijn. Dit betekent dat van het ene jaar op het andere jaar er wel een begrotingstekort mag zijn maar de meerjarenraming sluitend moet zijn. Dit is dus heel anders dan bij het kabinet dat jaarlijks begrotingstekorten overlegt.
De externe schuld van de gemeente Amsterdam bestaat uit financiering van investeringen. Groot deel van de schuld is aangegaan voor grond waar woningen op worden gebouwd en dus ook inkomsten tegenover staan, voor schoolgebouwen en voor maatschappelijke voorzieningen. Zoals een nieuwe Meervaart in de Sloterplas, en brug over ’t IJ, etc.
Vaak staan er inkomsten tegenover de investeringen waarmee die schuld wordt gefinancierd, er zijn rendabele investeringen en niet-rendabele. De gemeenteraad moet voor deze laatste ruimte maken in de begroting, om die schuld af te lossen en de rente te betalen. Maar de nieuwe Meervaart bv zal een flinke huur moeten betalen (voor het peperdure gebouw) waar de gemeente de aangegane schuld mee financiert.
Moraal van het verhaal, de schuld van de gemeente Amsterdam toont niet een financieel debacle. Integendeel, er zijn hoge inkomsten waarmee grote schulden kunnen worden aangegaan om investeringen mee te financieren. Geld maakt geld, als je rijk bent kun je hoge schulden aangaan in plaats van je eigen geld aanspreken. Zie mijn vorig bericht over hoe wordt beoordeeld of dit financieel houdbaar is, of de schuld te dragen is voor de gemeente.