Het is van belang de werking van de Amsterdamse politiek te begrijpen om in te zien wat zich voordoet met hetgeen als hernieuwd coalitieakkoord is gepresenteerd.

Er wordt een narratief gecreëerd, de vorm, en aan de hand hiervan worden de verhaallijnen de wereld in geholpen. Hierna gaat de cirkel om de Stopera heen dit aan de man brengen, of beter, dit vermarkten, zoals Parool en De Balie, waarop die cirkel steeds breder wordt en overal hetzelfde wordt verkondigd. Iedereen verdient.

Maar dit hoeft niets met de werkelijke inhoud te maken te hebben, het kan zelfs een ronduit valse voorstelling van zaken betreffen, wat redelijk gangbaar is in Amsterdam.

Het hernieuwd coalitieakkoord ‘Samen sterker uit de crisis‘ (PDF) zet de verhaallijnen uit die de komende twee jaar worden aangehouden en vermarkt door de cirkel om de Stopera heen zoals Parool en De Balie, waarna de rest van de stad dit als werkelijkheid ziet. Iedereen verdient.

Maar het heeft niets met de werkelijkheid of met de inhoud te maken.

Het is het bekende naar het resultaat toe redeneren, de coronacrisis wordt aangewend om het eigen gelijk als voldongen feit te brengen. Het hernieuwd coalitieakkoord kent een sterk links karakter in vorm, is volledig economisch van aard in die hoedanigheid. Het hele verhaal van Duurzaamheid, een motto van de eerste twee jaar, is verlaten, komt niet meer voor. Zoals bekend kent Amsterdam grote dienstverlenende sectoren zoals horeca en toerisme, en is er veel flexibele arbeid waar standaard bij een crisis de eerste klappen vallen. De achtergrond hiervan wordt onbenoemd gelaten, of eigenlijk verzwegen. Zo hebben juist de linkse partijen PvdA en GroenLinks voorgaande decennia ingezet op ‘Amsterdam Topstad’, en daar waar ZZP-schap nu als inherent economisch problematisch met het individu als slachtoffer wordt gebracht, is dit natuurlijk bij lange na niet in elk geval gelijk. Dat heel brede spectrum van oorzaken en achtergronden wordt volledig genegeerd. Er wordt slechts het eigen gelijk bedongen. Het eigen linkse gelijk.

Een verkoopverhaal, niet veel meer dan dat. Zo ook het inrichten van een nieuwe economie, het klinkt prachtig, maar er is niets dat er ook maar op duidt verder. De goede verstaander weet dat dit ook niet aan een gemeente is, en de inrichting dezes waar de gemeente zelf iets kan betekenen gebeurt aan de hand van bestemmingsplannen, niet met een heel klein zakje geld.

Dit wordt gevolgd door het tevens redelijk gangbare zichzelf op de borst kloppen, hier in de vorm van ‘werkgelegenheidsprojecten’, en zie, we hebben een nieuw coalitieakkoord. Dit wordt gebracht als ware een grote lofrede op zichzelf, maar zoals gebruikelijk is de werkelijkheid heel anders. Mensen werden namelijk al naar werk begeleid, wat deze ‘werkgelegenheidsprojecten’ hiervan onderscheidt is onverlet gelaten. Daar waar kneiterlinks de flexibele arbeid verkettert, biedt deze hier zelf … flexibele arbeid. Tegen (erg) laag loon.

Vervolgens dwingt dit de ervaren politiek volger te Amsterdam tot zelfstandig nadenken, en dan doemt een heel ander beeld op. Zoals gebruikelijk. De achterliggende intenties worden volledig onbenoemd gelaten, en moet je zelf kunnen herkennen. Het werk dat zogenaamd wordt gecreëerd is bij het achterstallig onderhoud van de stad, zoals kades en bruggen, wegonderhoud en groenvoorziening. Ofwel, in plaats van Bijstandsuitkeringen te moeten verstrekken wordt dit ingezet in het werk waar de gemeente, zeker deze linkse politieke partijen, zelf immer nalatig is geweest. Ook ontvangt de gemeente van het Rijk middelen voor dit onderhoud, via het Gemeentefonds. Tot zover de ‘investeringen’ van kneiterlinks.

Kneiterlinks creëert spotgoedkope, flexibele, arbeidskrachten voor zichzelf, gefinancierd met de middelen die het Rijk verstrekt voor de Bijstand en onderhoud, om het werk uit te voeren dat kneiterlinks zelf voorgaande decennia heeft verwaarloosd. Nu hoeft er geen duurdere inhuur betaald te worden. Dit wordt gebracht met het bekende verkoopverhaal van investeren in mensen en een eerlijke wereld etc, waar de term ‘sociaal’ continu in terugkeert. De verhaallijn die niets met de werkelijkheid te maken heeft.

Kneiterlinks als de ultra’s van het neoliberalisme, zou ik bijna cynisch zeggen.

Het financieel deel kent dezelfde vorm. Kneiterlinks houdt een lofzang op zichzelf dat Parool vermarkt, maar dit heeft niets met de werkelijkheid te maken. Het is een ronduit valse waarheid die hier aan de man wordt gebracht. Zo stellen kneiterlinks en Parool dat de coalitie zware keuzes moet maken en snijden in eigen ambities, maar hier is letterlijk niets van waar. De coalitie levert zelf helemaal niets in, schuift een enorme rekening door en verpatst het bezit van de gemeente, het tafelzilver, om de eigen hobby’s te financieren. Tevens resteert een gat in de meerjarenbegroting van honderden miljoenen. De, zeer dure, hobby’s van voornamelijk GroenLinks worden gefinancierd zonder dekking. Dat de leiders van de coalitie, tezamen met Parool, hier ronduit liegen, de ervaren oplettende politiek volger te Amsterdam verbaast het niet, het is redelijk gangbaar. Ongehinderd.

Appearances are everything; politics and deception are built on it.